Vrije dag en dag met hobbels

24 augustus 2019 - Gilserberg, Duitsland

Gisteren, 23 augustus, zijn we met de tram naar Kassel geweest. Het was erg warm. We zijn naar Wilhelmshöhe geweest. Daar is koel bos. Eerst de Gemäldegalerie Alte Meister bekeken en natuurlijk Kaffee mit Kuchen genomen. Wat kunnen die Duitsers toch heerlijke taarten bakken. Daarna naar het Schloss Löwenburg gelopen. Dat is gebouwd als ruïne en wordt nu gerestaureerd. Beetje komisch! We konden ook de wapenrustingkamer en de kapel bekijken. Daar stond een fake orgel, dat het niet deed, maar zag er wel leuk uit. Na een grote Hefeweizen op zoek naar iets te eten. En let op oud medewerkers van het Lachende Varken: wij hebben gegeten bij Zum glücklichen Bergschweinchen. Dat zit in een omgebouwd tankstation en wordt gerund door met veel metaal doorboorde ‘punkers’. Heel leuk en lekker. En kost ook weer niks. Eten is in Duitsland ontzettend goedkoop en je krijgt erg veel. En als lunch eten de meesten ook warm, ook weer zoveel. Niet zo verwonderlijk dat er zoveel extreem dikke mensen rondlopen. 

Vandaag, 24 augustus, iets eerder vertrokken omdat het erg warm zou worden. Olphaert had besloten om niet de route te volgen omdat we dan door het centrum van Kassel zouden moeten fietsen. Maar dat bleek een misrekening. Om weer bij de route te komen moesten we een grote bult over, dus flink klimmen. Toen we op de route zaten bleek dat we gewoon door hadden kunnen fietsen en er dan ook weer op zouden in gekomen. Verder was de omgeving heel saai. En geen boom te bekennen dus we hebben bijna de hele weg in de volle zon gereden. En hitte is niet mijn ding, dus echt lekker ging het niet. Het bleek dat ze ook een weg hadden afgesloten, die wij hadden moeten nemen. En afsluiten is in Duitsland ook hermetisch afsluiten. Toen konden we kiezen tussen 12 km over een N-weg of de gok te nemen om een afslag te nemen en verkeerd uit te komen. Toch maar de N-weg genomen. Geen pretje met dat voortrazende verkeer. Verder was het de hele weg veel klimmen. Wat wel komisch was is dat we bij een gesloten treinoverweg kwamen. Er stond een kastje met de mededeling dat als je wilde dat de slagboom omhoog ging, dat je dan de knop moest indrukken. Toen kwam er een stem die zei dat hij open zou doen. Aan de overkant vroeg een ander kastje of de bomen weer gesloten konden worden. Wij hebben wat met slagbomen. Na 16.00 uur werd het landschap weer wat gevarieerder met schaduw. En dat was zeer welkom.  Na 80 km kwamen we bij een hotel, dus dat hebben we maar genomen. We hebben weer een soort appartementje. We hebben net in de Biergarten gegeten. De komende dagen wordt het nog warmer. Ik kijk er niet naar uit maar hoop dat we wat meer in de schaduw kunnen fietsen.

Foto’s

3 Reacties

  1. Heleen:
    24 augustus 2019
    Dapper hoor, dat je na al dat afzien toch nog een blog in elkaar zet. We kunnen ons iets voorstellen van al die zweetdruppeltjes bij jullie. Zo te lezen gaat het gelukkig goed met de ongemakken van de vorige tocht. Houden zo. Sterkte de komende dagen met de warmte.
  2. Marjolijn:
    25 augustus 2019
    Geen bult te hoog, geen Bergschweinchen te verstopt, geen pratende slagboom te machtig, voorwaarts gaan de avonturiers, bravo!
  3. Mijke:
    28 augustus 2019
    Nou ja, wat een geestige en treffende vondst, dat “Zum glücklichen Bergschweinchen”.