Tschüss Hamburg
30 juni 2018 - Zeven, Duitsland
Om tien vóór negen stonden we de fietsen op te tuigen toen een buurvrouw die buiten stond te roken tegen ons begon te praten. Het bleek een Indonesische vrouw uit Amsterdam te zijn. En die begon weer een heel verhaal over waar je de lekkerste loempia’s kon kopen. Bij een standje bij een Kruidvat in Rotterdam. En dan moest je niet de gebakken maar de natte versie hebben. Wat bezielt die mensen toch allemaal? Alsof ons dat iets interesseert op de vroege morgen! Op weg naar de veerpont was het niet helemaal duidelijk waar we moesten rijden. Fietsen in Duitsland gebeurt voornamelijk op de stoep en vaak moet je dan weer de weg oversteken. Hier was het absoluut niet duidelijk hoe we bij de pont moesten komen. Een vrouw maande ons om af te stappen omdat we op het voetpad fietsten. Oké, dus afgestapt en met de fiets lopend verder. Komt er een vrouw van rechts die niet uitkijkt. Olphaert belt even en begint dat mens toch een relaas dat dit een voetpad is. Toen werd Olphaert een beetje pissig: ’maar we lopen toch?’ Kennelijk was dat niet genoeg en moet je je fiets maar in je broekzak stoppen. Het is al eerder gebeurd dat een man zonder te kijken het fietspad opliep, waarop wij vol in de rem moesten en hij vraagt: kun je niet bellen? Waarop wij vragen: kun je niet uitkijken? Een vrouw die een eindje verderop stond zei ook: je moet bellen! Zou zo’n man ook zo de autoweg oplopen? Nou ja, ook weer goed afgelopen...
Net op tijd haalden we de pont van 9:15 uur. Leuke tocht langs bijzondere gebouwen van Hamburg. Na 20 minuten waren we aan de overkant. Weer naar Stade gefietst maar nu via een andere route, deels langs de Elbe en langs allemaal lintdorpen in ‘das altes Land’, zo heet de streek tussen Stade en Hamburg. Een soort Betuwe met allemaal fruitbomen. Nu is het volop kersentijd. Daarna werd het een mooi glooiend landschap met veel bomen en ook bossen. Kunnen onze benen een beetje aan de zon wennen... Geen mens gezien en ik begon mij af te vragen of er überhaupt hotels op de route liggen. Na 110 km toch maar eens gevraagd en toen moesten we 7 km omrijden om naar een grotere stad te rijden. We zitten nu in Zeven. Hopelijk komen we morgen iets meer overnachtingsmogelijkheden tegen. Maar al met al was het een heerlijke dag en fijn om weer op de fiets te zitten.
Wat een gedoe in Duitsland, speciale gebruiksaanwijzing zo op de weg. Wij hadden dat ook met de brommers in Dusseldorf. Daar moesten we omheen via een grote ringweg, maar we hadden geen helmen. Ook iedereen toeteren en roepen dat we een helm op moesten. Logisch, zie ons al gaan daar op een snelweg eigenlijk wilden we daar niet terechtkomen maar het liep anders. Die bemoeizucht ook zelfs van jongeren. Maar goed, uiteindelijk zijn we door de politie van de weg gehaald. We kregen de keus, direkt een helm kopen, de winkel zit daar en daar en hem komen laten zien op het bureau of het land verlaten. Nou we moesten nog even dus ieder een helm aangeschaft...Je weet hoe Ber dat dan komt showen bij dat bureau, allergisch voor autoriteiten probeert hij dat met gekkigheid goed te maken. Met een denkbeeldige propeller en taatuu taatuu, kwam hij daar binnen met helm op...Dat werd niet lachend ontvangen. Niet dat we alsnog het land uit werden gezet, maar we moesten wel nu wegwezen met zeer ernstige koppen. Nou. Nog een goede reis, en wie weet met onderweg ook nog een lekkere loempia
Groetjes