Cradle Mountain

Om 08:15 uur werden we door een minibusje opgehaald om naar Cradle Mountain te worden gebracht. We zouden er tussen 11 en 11:15 uur zijn. De chauffeur heeft de hele weg allerlei verhalen verteld, over historie, mensen en allerlei leuke wetenswaardigheden. Zoals het verhaal over de eerste Engelsen die allerlei planten van thuis importeerden zodat ze zich thuis zouden voelen. Sommige planten - bijvoorbeeld een soort brem - vermeerderen zich razendsnel en zijn een plaag geworden (waar hebben we dat meer gehoord??). Hij groeit ook tussen de bomen en ze zijn nu bezig hem te bestrijden. Op sommige plekken wordt hij met gecontroleerd vuur verbrand. Dat kan nu makkelijk want er is hier de laatste tijd veel regen gevallen. In juni zelfs zoveel dat hele stukken weg zijn verdwenen, een deel van de spoorweg is ingestort en rivieren ver buiten hun oevers zijn getreden. Het eiland ziet er dan ook zeer fris groen uit. Vorig jaar was het juist extreem droog. Dat het nu zo nat is zal zeker ook met de laatste El Nino te maken hebben. Verder vertelde de chauffeur nog dat er in een plaatsje een cementfabriek stond maar om toeristen te trekken hebben de bewoners besloten om sculpturen van planten (een soort buxus/klimplant) die in een metalen frame groeit, te planten. Erg lollig om te zien. In een andere plaats staan allemaal muurschilderingen, niet op muren maar op borden. Er zijn ook wedstrijden. Hoewel de heenreis al prachtig was, konden we niet wachten op de echte Cradle Mountain. Om half twaalf waren we in ons hotel. We hebben ons omgekleed en zijn naar het Visitor Center gelopen. Daar een pass gekocht (het is een nationaal park) en een heerlijke wandeling gemaakt. Op Mount Wellington hadden we wat sneeuwresten gezien maar hier lagen nog behoorlijke pakken in de hogere kale gedeelten. Wat een rust en wat een heerlijke middag. 

Toen we in onze kamer kwamen zat er ineens een wallaby bij ons raam. Hij was totaal niet bang, krijgt waarschijnlijk af en toe wat te eten. Overigens in het park een paar wombats gezien en er stak er ook eentje het pad over waar wij liepen. Toen hadden we natuurlijk net de camera opgeborgen. Morgen gaan we een langere wandeling maken. Het lijkt erop dat het alweer mooi weer wordt. Wat boffen wij!