Een serieuze tik...

Gisteren hadden we het plan om in een voorstadje van Keulen te overnachten en dan met de trein naar Keulen te gaan de volgende dag. Maar eerst hadden we een afspraak met Tobias Gerber, collega-kunstenaar van Olphaert, en zijn vrouw. We zouden elkaar in Linz, aan de andere kant van de Rijn, ontmoeten. Het zou anderhalf uur fietsen zijn, dus we hadden 10 uur afgesproken. Maar even voordat we bij de pont waren was er weer een enorme omleiding, wegens de schade van het hoogwater, vorig jaar. En deze keer was hij niet goed aangegeven. Dus dat werd zoeken. Om 10:30 uur waren we aan de overkant. Erg leuke ontmoeting. Zij hadden prikwater, koffie en koeken meegenomen, dus dat werd erg gezellig. Tegen 12 uur gingen wij weer terug met de pont want we hadden nog wat kilometers te gaan. Rijkelijk laat kwamen we in het voorstadje aan, maar het ene hotel na het andere werd niks. Ofwel ze waren gesloten (vanwege Corona), ofwel veel te duur en geen stalling voor de fiets. Toen richting Keulen. Kriebelend door de stad (linksaf, rechtsaf) bleken we ineens bij het Messe-gebied te zijn aanbeland. We hadden 104 km gereden (totaal 1411 km) het was al 18:30 uur en waren het zat. Dus toch maar weer een veel te duur hotel genomen. Ook hier bleken onze fietsen niet binnen te kunnen staan. Ze moesten op een 'bewaakt' parkeerterrein gezet worden. Dat 'bewaakt' hield in dat er bij de receptie op een groot scherm 6 beelden van het terrein te zien waren. Het probleem was echter dat iedereen met zijn rug naar het scherm zat, dus hoezo 'bewaakt'? Het zat ons niet lekker, dus hebben we ze maar op de kamer gezet. Het was al niet al te ruim, maar het ging. In de verste verte geen eetgelegenheid te vinden dus hebben wij het restant van ons brood met kaas maar opgegeten. En maar 1 nacht geboekt. Morgen dus weer verder, in plaats van slenteren door Keulen.

Vandaag om 08:00 uur vertrokken. We moesten 9 km terug om weer bij de route te komen. Gelukkig was het één grote lange weg, dus dat was eenvoudig. Een bakker geplunderd en net buiten Keulen lekker in de buitenlucht ontbeten, met vers gezette koffie natuurlijk. Het duurde een hele tijd voordat we uit de bebouwing waren maar elke keer stuurde de gps ons door een stuk bos of park, dus het werd toch nog een aardige route. Onderweg kwamen we langs klooster Knechtsteden, waar onze Emo toentertijd heeft overnacht. Nu is het een gymnasium.

Vanmorgen hoorde Olphaert een rare tik in zijn fiets. Niets te zien. Maar later bleek dat zijn zadel gebroken was. Gelukkig zaten we net vóór Neuss, dus op zoek naar een fietsenwinkel. En laten ze daar nu net 1 zelfde Brooks zadel hebben. Die werd er opgezet en de oude hebben we meegenomen, voor het geval Olphaert problemen krijgt. Een leren zadel moet je eigenlijk eerst infietsen en daar hebben we natuurlijk geen tijd voor, of eigenlijk wel, maar dan wel rigoureus (en hopen dat de billen het aankunnen). We gingen ook nog een stukje door Düsseldorf en daarna zaten we in het ‘groen’ (beige is een betere benaming voor al dat dorre gras). Op de gps vonden we een hele leuke B&B - leuke mensen, supergrote kamer en de fietsen konden gewoon binnen in een garage staan. Bij het enige restaurant gegeten. Nog steeds kun je buiten zitten, want ondanks de voorspelling dat het iets koeler wordt, werd het gisteren weer 28 en vandaag 29 graden. Het klinkt gek maar het is toch anders dan temperaturen boven de dertig. We gaan nu in twee dagen naar Münster en daar blijven we nu echt twee nachten want we hebben net iets geboekt.