Bijzondere ontmoeting en fietsen op een spoorbaan

Gisteren vroeg vertrokken onder een strakblauwe hemel. Volop zon en het zou ook weer een hete dag worden. Toen Olphaert bij de bakker was voor onze dagelijks brood én koeken (voor bij de koffie) zag ik een bizar schouwspel een moeder met 4 opeenvolgende kinderen; de jongste nog een baby. Ze liet alle kinderen instappen; geen gordels om of de twee jongste kinderen in een zitje. Nee, zij stapte als laatste in met de baby tegen zich aangedrukt en reed weg. Ik was met stomheid geslagen. Deze dag was inderdaad veel mooier dan de eerste dag. Van Hilvarenbeek zijn we een stuk door België gereden. We zijn een heel eind langs een kanaal gereden met aan beide kanten hele rijen rode beuken en gelukkig reden wij aan de goede kant - in de schaduw dus. Het is beroerd gesteld met de natuur, op sommige plekken was het herfst. Veel eiken hadden gele bladeren met bruine randjes, struiken gekrulde bladeren om maar geen vocht meer te verliezen, lijsterbessen met enorme noodbloei. Hier gaan er heel wat van dood, erg deprimerend om te zien. Een lichtpuntje is dat er ondanks die droogte toch hier en daar nog wat bloemen bloeien, zoals grasklokje en een heleboel gele bloemetjes.

In deze twee dagen zijn ons drie dingen opgevallen: alles is groot; de huizen, de mensen (veel te dik) en de porties in de restaurants. Alle huizen die we in aanbouw zagen zijn enorm groot, terwijl je zou verwachten dat we met deze woningcrisis kleinere huizen gaan bouwen. Die verbruiken ook veel minder energie, om maar wat te noemen. ‘Onze’ slaapkamer en badkamer samen waren samen iets kleiner dan een tiny house. Ons tweede adres was ook weer een kast van een huis. Één van de zoons van het stel woonde ook thuis en daar raakte Olphaert mee in gesprek toen hij iets uit een fietstas haalde. De zoon, Antoine, reed op een eenwielfiets. En hij had er niet één, maar 40! En hij speelde ook harp. Ook daarvan had hij er enorm veel, in alle soorten en maten. Hij bood aan om een soort concertje voor ons te spelen na het eten. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Olphaert had een heel gesprek met hem over boventonen, reine stemming e.d. en dat vond hij reuze interessant. De meeste mensen, net zoals ik, snappen hier geen snars van, dus hij vond het heel leuk om daar eens dieper op in te gaan. Hij had ook een cd gemaakt dus die hebben we gekocht. Thuis horen we wel wat er opstaat. Ondanks de warmte goed geslapen. Gereden 93 km, totaal 179 km.

Vanmorgen was het een stuk afgekoeld. We hebben snel koffIe gezet want er werd regen verwacht. Die kwam om 10 uur. Het heeft twee uur aardig doorgeregend - een goede test voor onze nieuwe regenjacks - en later nog wat kleine buitjes. Het begin was niet veel soeps, weer langs een doorgaande weg. Maar hier waren de hellingen minder steil dan wanneer je ‘toeristisch’ ging rijden. Iedereen die wel eens in Zuid-Limburg heeft gefietst weet wat een gemene klimmetjes er zijn en dat is met bagage echt niet leuk. Halverwege de route kwamen we bij de Vennbahn, dat is waar een oud boemeltje ooit gereden heeft, dus dat is tamelijk vlak. Nu is het een fietsroute met heel veel zitjes onderweg, ook overdekt. Gemiddeld steigingspercentage is 2%. Weg van alle verkeer, een goede asfaltweg en tussen de bomen met mooie uitzichten. Deze weg hebben we genomen tot aan Waimes, waar we nu logeren. In de middag brak de zon weer door en werd het heerlijk weer. 

Vandaag 98 km gereden, totaal 277 km