AMS-SIN-MEL

We zijn er! En was het zo erg als ik altijd gedacht had? Eigenlijk viel het best mee. Natuurlijk is en blijft het een ongelofelijk eind weg. Maar als je je erop instelt is het best te doen. We hebben wel iets bizars meegemaakt op Schiphol. Hoeveel mensen lopen daar rond? Vele tienduizenden. Hoe groot is de kans dat je daar een bekende tegen het lijf loopt? Ook als je met iemand af zou spreken loopt het nog gemakkelijk fout. Laten wij nu uitgerekend Huub Belderbos tegenkomen? Voor de mensen die niet weten wie dat is: dit is de eigenaar van het appartement onder ons en de man die erin slaagt de boel altijd uit de hand te laten lopen. Een grotere gluiperd kun je je niet voorstellen. En uitgerekend die moeten we tegenkomen. We zijn dus maar snel ergens anders koffie gaan drinken....

De reis van Amsterdam naar Singapore verliep zeer gladjes. We hadden redelijk ruime zitplaatsen. Lekker uitgebreid de zaterdagkrant gelezen en een filmpje gezien. Toen 4,5 uur op Singapore AirPort rondgelopen, want jeetje wat word je stijf van zo lang zitten! Van de vervolgvlucht hebben niet zoveel gemerkt. We vielen steeds in slaap. Het laatste uur was er veel turbulentie omdat het stormde in Melbourne. We werden opgepikt door Storm Gold (geweldige naam hè?) van de galerie en die heeft ons naar ons logeeradres gebracht bij Alex Pittendrigh. Hij had voor ons gekookt, dus om elf uur 's avonds, dat voor ons gevoel half twee 's middags was, zaten we aan een heerlijke ovenschotel. Om half één naar bed en tot tien uur geslapen! Na het ontbijt zijn we naar de galerie gegaan en hebben daar de helft van het werk opgehangen. Daar hebben we ook Irene Hanenbergh ontmoet, de vrouw die verantwoordelijk is voor deze tentoonstelling. Zij had Olphaerts tentoonstelling in Boijmans gezien (zij is Nederlandse maar woont al heel lang in Australië) en had zijn catalogus gekocht en die had ze daar laten zien. Zij volgt Olphaert ook op Facebook. Zij liet het werk aan genoemde galeriehouder zien en die zag er wel wat in. Tja, en dan ga je het gewoon brengen en heb je geen excuus meer om niet naar Australië te gaan! Overigens hebben we alle werken in een kartonnen doos in een rugzak meegenomen. Geen haan die ernaar kraaide. Liepen we daar met een kleine 40.000 euro aan waarde rond. De grap was dat we allerlei instanties hadden gebeld hoe je zoiets in-/uit moesten voeren maar dat eigenlijk niemand het helemaal precies wist. Ook weer echt Nederlands! Maar goed, het is goed gegaan en er blijken ook geen invoerrechten op zelfgemaakte kunst te zitten.

We hebben vandaag ook gesproken over de mogelijkheden om hier te bezoeken. Elias en Anne-Marit: het sneeuwt in Nieuw-Zeeland !! 

Voorlopig blijven we in Melbourne, wat een zeer relaxte stad is. De trein/metro stopt echt voor de deur en ze hebben hier een identiek ov-systeem  dus wij voelen ons hier al helemaal thuis.