De duistere kant van het Schwarzwald

Gisteren logeerden we in een achteraf hotelletje in Freiburg im Breisgau bij een oud vrouwtje voor een schappelijke prijs. Ze kletste de oren van ons hoofd. Eerst moesten de fietsen in een soort overdekte garage, die werd afgesloten en toen kreeg Olphaert een rondleiding hoe hij morgen weer bij de fietsen kon komen, want zij was er pas weer om 12 uur. Je moest door de gang van een studentenhuis om bij de garage te komen. Kruip door, sluip door. ‘s Avonds zijn we het stadje in gegaan. Tenminste, dat dacht ik. Maar het is een grote en vooral mooie stad met een prachtige kerk en bijzondere gebouwen en een universiteit. We hebben gegeten in een soort hard rock café met keiharde muziek, heel gezellig. Op de terugweg naar het hotel stonden er een heleboel mensen spontaan de tango te dansen, zo grappig.

Vandaag weer vroeg op pad. Het zou 5 graden koeler worden dan gisteren, maar dat bleek weer eens niet te kloppen. De teller tikte in de middag de 32 graden weer aan. Het fietsen begon allemaal voorspoedig, een beetje glooiend terrein, dus dat schoot lekker op. Totdat we een enorme bult over moesten. Daarna volgde een heerlijke afdaling totdat we ineens rechtsaf moesten volgens de route. En toen stonden we voor een soort muur met een karrenspoor van louter kiezelstenen. Geen beginnen aan. Dat werd dus lopen. Ik wilde terug naar de weg maar dan zouden we de route kwijt zijn. Nu is lopen met een fiets inclusief bagage geen pretje en zeker op zo’n steile helling niet. Het zweet gutste van onze gezichten. Elke keer dacht je: we zijn boven, maar dan ging de weg verder omhoog. Uiteindelijk kwamen we boven, maar ook de weg naar beneden was rijkelijk voorzien van kiezels. Heel voorzichtig dus naar beneden. We hebben hier anderhalf uur over gedaan. Aantal kilometers? Niet meer dan 4. Dat schoot dus niet op. We zijn nog wel door Ettingermünster gekomen, waar een kerk om een bron is gebouwd. Iedereen liep af en aan met flessen vol water. Er zal ooit wel een heilige een slokje water hebben gedronken of zo... Emo heeft hier ook overnacht. Gelukkig liep het vervolg van de weg wat vlotter, maar we waren hartstikke moe en er werd onweer verwacht dus om 16 uur hebben we een hotel gezocht. Dat was snel gelukt, weer voor een schappelijke prijs. We konden daar ook eten, dus dat was gemakkelijk. Het is nu 22:30 uur en er is nog geen druppel gevallen, maar hier vlakbij is het noodweer geweest. Morgen wordt er ook wel regen verwacht en temperaturen van 25 graden. We kijken uit naar verkoeling; als het nu maar waar is.... We hebben 57 km gefietst (totaal 902 km). Morgen gaan we naar het Rijndal dus hopen dan lekker door te kunnen fietsen. Tenzij Emo weer een leuk ommetje in petto heeft.