Het zin niet ALTIJD mee

In Gorinchem was het ‘s middags ineens bloedheet geworden. Onze kamer was ook snikheet dus na het eten hebben we de boel open gegooid. Wel provisorisch het gordijn ervoor laten hangen om te voorkomen dat er muggen binnen zouden komen. Het koelde natuurlijk niet echt heel erg af, maar de muggen kwamen wel. De volgende dag leken we wel omgekeerde vliegenzwammen: wit met rode stippen! En jeuken, vreselijk. Als dank kregen we gelukkig weer een mooi panorama voorgeschoteld. Bij Soesterduinen de mooie zandverstuivingen gezien. Gelukkig ook veel in de bossen gereden; lekker koel. Alleen, daar is Olphaert waarschijnlijk door een daas gebeten op een wel heel vervelende plek: op zijn bil. Het leek mee te vallen, maar vandaag werd het een enorme schijf van zo’n 10 cm. En om de ellende compleet te maken is de plek in het midden open gegaan. Je hebt geen idee hoeveel vocht eruit komt. We hebben wel een verbanddoos bij ons maar we gaan voor zekerheid morgen maar eerst een stapeltje verband en dergelijke kopen. 

Gisteren hebben we in een heel mooi huis in Bunschoten-Spakenburg overnacht. Je komt zo heel veel verschillende mensen tegen. In het eerste huis woonde een professionele stoelenmatter, één van de weinige in Nederland. Hij had zich gespecialiseerd in designstoelen. Echt heel mooi. In Gorinchem sliepen we bij een gepensioneerde vrouw, een beetje ADHD type, maar wel heel aardig. Ze gaf nog af en toe een paar dagen per week les, deed werk in de wereldwinkel, deed iets bij vluchtelingenwerk en was ook nog eens trouwambtenaar. En de man van de vrouw van gisteren zat in Nepal bij de PUM. Ik weet niet waar de letters precies voor staan, maar de eerste staat voor Professionals. Het zijn gepensioneerde vaklieden die het leuk vinden om mensen in minder ontwikkelde gebieden te helpen op hun vakgebied. Je wordt dan voor een langere tijd uitgezonden.

Vanmorgen was het spannend qua weer. Op de buienradar zagen we een kleine maar flinke bui aankomen. Griezelige wolken achtervolgden ons dus we hebben als gekken gefietst in de hoop dat het zou overwaaien. Toen we Flevoland opfietsten brak de hel los. En laat je daar nou niks, maar dan ook helemaal niks aan schuilgelegenheid hebben. Nu is regen niet zo erg maar het onweerde ook behoorlijk. Tja, wat doe je dan? Doorfietsen en hopen dat het goed gaat. De grap is dat we eerder door Flevoland hebben gefietst - maar dan in tegenovergestelde richting - en toen ook zulk noodweer hebben gehad. Ik heb al gezegd: ik kom hier nooit meer!! Na een dik uur werd het minder en daarna was het bewolkt. Lekker fietsweer dus. En het was ook weer een hele mooie route. Vanavond toch ook weer een paar heftige buien met onweer gehad.

Morgen wordt een lange dag: 120 km naar Assen.