Pfffff

We zijn weer 224 km verder, maar het is behoorlijk zwaar. Waarom moeten al die Fransen ook op een heuvel wonen? Als je met de auto rijdt, dan ga je over mooie glooiende wegen. Maar daar is het hartstikke druk. Emo liep natuurlijk over onverharde        karrensporen en wij volgen hem, dus.....rijden we over klein D en C weggetjes. Die zijn over het algemeen ook wel goed, maar gaan langs elk dorp en dat betekent klimmen. En niet zo'n beetje ook. Vrij steile hellingen en daarna Duvel je weer net zo vrolijk naar beneden. Het is wel een mooie omgeving en we hebben enorm veel oude abdijen en kerken gezien. Elke keer vragen we ons af, heeft Emo deze ook gezien. Misschien wel die van La Bouteille? 

Maar goed, na ons verblijf in Première Classe hebben we Emo's route in Haumont opgepikt. Eerst de bakker geplunderd en op het plein espresso gezet en koeken gegeten. Heerlijk in het ochtendzonnetje. Toen op pad. Het gebied is erg mooi, glooiende vlaktes met koeien, landbouw - vooral mais en voederbieten - en ook andere ondefinieerbare planten. En hier en daar dan een dorpje. Op deze wegen is ook bijna geen verkeer. Om 17 uur waren we in Laon. Dat ligt met zijn kathedraal en kerk op een soort monoliet. Dus was ook weer een pittige klim. Er lig maar 1 hotel in het centrum, heel wat duurder dan het vorige hotel, maar we vonden dat we dat wel verdiend hadden. Het meisje van de receptie vond het super dat wij helemaal op de fiets naar Rome gingen, hielp gelijk met onze tassen en we kregen de grootste kamer. We zijn na de douche even het stadje doorgelopen. Het is een Middeleeuwse stad, erg fraai. En toen een heerlijk biertje. We hebben ook in het hotel gegeten. Behoorlijk chic en ze hadden hun best gedaan voor deze twee vegetariërs. Daar weten Fransen toch nog niet zo goed raad mee. 

Gisteren ook weer eerst naar de bakker en na de afdaling verdwenen we in de mist. Mooi gezicht maar best fris. Overal witte wieven maar ineens was de zon daar weer. En o, o, wat werd het warm. Rond half twaalf kwamen we twee Nederlandse trekkers tegen, 69 jaar op, dus wij zijn nog jonkies. We hebben bijna een uur staan praten. Vrij vaak gestopt maar we hadden toch al iets geboekt, dus dat maakt dan niet zoveel uit. Probleem was dat het verder bleek dan opgegeven. En wel bijna 17 km, en dat was toch iets teveel voor mij. Ik ben er gekomen maar vraag niet hoe. Je benen willen dan totaal niet meer maar je moet wel weer die helling over. Om acht uur waren we eindelijk bij het hotel. Snel gedoucht en ook hier hadden ze weer een aardige maaltijd in elkaar gedraaid. Echt super is de Franse keuken al lang niet meer en dat is jammer. Om tien uur lag ik op bed en heb tot half zeven geslapen. Ik voel me weer goed, maar vandaag wordt een stuk korter.