Blub, blub - 17 en 18 augustus

We zijn weer onderweg, maar een pretje was de eerste dag niet. Hoeveel regen kan een mens - en een regenpak - aan? Het zag er al een hele tijd naar uit dat dit weekend erg slecht weer zou worden. We hebben nog zitten dubben om zondag weg te gaan, maar een paar dagen vóór vertrek leek het ineens beter te worden. Wat miezerregen in de ochtend en in de middag droog. Om 10 uur uitgezwaaid door onze lieftallige muurbuurvrouw Marianne, gingen we op pad. Inmiddels regende het, dus helemaal ingepakt vertrokken. Ons eerste reisdoel was Kesteren, 100 km van Rotterdam. De regen werd minder om daarna weer in alle hevigheid los te barsten. De route was mooi en om 14 uur werd het even droog. Het zag er goed uit, dus dat waren de beloofde opklaringen in de middag. Dus niet! Na een uurtje trok het helemaal dicht en begon het flink door te regenen. We zagen een bord dat het nog 20 km was; dat was wel langs de autoweg maar het regende inmiddels pijpenstelen, dus we hadden geen zin meer in de een toeristische route. Met windkracht 5 van opzij vroeg ik me af hoe lang de regenkleding stand zou houden. Onwaarschijnlijk lang, maar zo’n 5 km vóór onze slaapplaats begon alles te plakken aan je lijk. Gelukkig konden we ons adres van Vrienden op de Fiets snel vinden en dat maakte een hoop goed. Het was een boerderij uit 1849 die van binnen helemaal in oude stijl was teruggebracht. De vrouw des huizes woonde sinds vorig jaar alleen, samen met een hele boel loslopende kippen en in haar immense tuin stonden heel veel fruitbomen. Wat ook heel fijn was, is dat zij voor ons wilde koken. Dus we hoefden er niet meer uit om naar een restaurant te gaan. In dat geval zouden we weer natgeregend zijn..... Onze gastvrouw was een gezellige prater en we hebben lekker gegeten. Na de koffie moesten we haar eigengemaakte walnootlikeur proeven. Lekker!!! 

De volgende ochtend stond er een heerlijk ontbijt klaar, weer met allerlei lekkere dingen uit de tuin. En natuurlijk eitjes van haar kippen. Omdat het deze ochtend opnieuw zou regenen en we besloten hadden niet zo heel ver te gaan, hadden we geen haast. Het maakte onze gastvrouw ook niks uit want zij had geen verdere plannen voor de dag. Het leek erop dat het rond half twaalf droog zou zijn. Onze regenjacks waren nog niet helemaal droog en dat is erg onaangenaam als je zoiets aandoet. Maar gelukkig had zij een droger en op de laagste stand heeft zij ze droog gekregen. Voor onderweg kregen we nog een zak met vier soorten overheerlijke pruimen mee, een zal walnoten en.....een flesje walnotenlikeur. Dit keer klopte de weersverwachting uitstekend en na wat gespetter is het bijna de hele middag droog gebleven. Weer een mooie route langs stille wegen, over dijkjes en lang de Linge en later langs de Rijn. Nu zitten we in Rees, ca. 20 km voorbij Millingen aan de Rijn.

Maar waar gaan jullie nu heen, hoor ik jullie vragen? We zitten nu op de route naar Praag, maar bij Kassel gaan we daarvan af en gaan richting het zuiden. Dan gaan we langs Luxemburg en door noord-Frankrijk naar Boulogne-sur-Mer. Vandaar vervolgen we onze weg  langs de Belgische kust om weer in Rotterdam uit te komen. 

En waarom het het De Ring? Eigenlijk heet het Ring 1. Die loopt van Hamburg naar Boulogne-sur-Mer. Maar omdat we vorig jaar het stuk Hamburg-Bremen al hebben gedaan, laten we dat dit keer schieten. De totale route is iets meer dan 2.100 km lang. Daar hebben we er nu 185 km van afgelegd. Gelukkig ziet het weer er voor de komende dagen prima uit.