de toerist uithangen

18 september 2017 - Viterbo, Italië

17 september: van Spedaletto naar Acquapendente

Dit was de eerste keer dat we in een Agriturismo hebben geslapen. De meeste zijn peperduur maar deze was nog betaalbaar. Hotels zijn er op dit stuk niet te vinden. De eigenaren verbouwen graan voor pasta en hebben een kleine wijngaard. De volgende ochtend stond er een bijzonder goed en uitgebreid ontbijt klaar. Eindelijk ook weer eens een eitje....dat krijg je hier niet vaak. En heel veel zoetigheid, daar zijn de Italianen gek op. Het brood is niet lekker. Een soort spierwit cakebrood met heel weinig zout. Soms denken we nog wel eens terug aan de Franse bakkertjes met hun superbrood en pain au raisins. Die kochten we elke dag, een soort koffiebroodje maar dan veel lekkerder. Koop ze maar eens bij het Vlaamsch Broodhuis, dan krijg je een idee! Vandaag was een mooie trip. Vlak voordat we weg gingen kregen we nog een flinke bui met onweer maar die duurde niet lang. Weer heerlijk weer daarna. We boffen maar. Leuke tocht ook met een enorme klim naar Radicofani, een prachtig stadje op 750 meter hoogte. Met super uitzicht. We hebben een beetje getreuzeld onderweg want we hoefden maar 54 km te rijden. Wandeletappes noemen we dat. Onderweg nog een pizza gegeten in een restaurantje dat vol zat met jagers. Kostte niks maar was ook niet geweldig. Nee, geen wijn dit keer. Ons onderkomen was weer een agriturismo, maar deze was goedkoop en erg leuk, 2 km verder dan het stadje. We hadden een terras en een bank onder een grote boom. En een leuk hondje. 's Avonds moesten we naar de stad om te kunnen eten. We zaten in een restaurant tussen de pellegrini, wandelaars die de Via Francigena lopen. 6 Vlamingen en 2 Nederlanders. Leuke ontmoetingen en gesprekken. Toen we terug fietsten was het pikkedonker. Straatverlichting is er niet buiten de stad. We gingen bijna naar het verkeerde hotel...

18 september: van Acquapendente naar Viterbo

Het is koud geweest vannacht. Na het ontbijt weer op pad voor een korte dag, 50 km. Ook nu weer veel koffie zetten, fruit kopen en genieten van het uitzicht over het meer van Bolzeno. Dit is een grote krater van een oude vulkaan. Dat betekent eerst klimmen om over de rand te komen en later ook weer klimmen om eruit te komen. Maar wat heerlijk om te fietsen. Gistermiddag hebben we Toscane verlaten. Nu zitten we in Lazio (ja, van die voetbalclub) en gelijk zitten we op wegen die finaal aan gort gereden zijn. In Toscane was het ook niet altijd super maar over het algemeen goed te doen. Maar hier stuiter je naar boven en beneden. Om half drie in Viterbo en daarna de stad bekeken. Een pure verrassing voor ons. Het is een grote stad met een oud, Middeleeuws gedeelte. Een juweeltje! Geen toerist te zien, heel vreemd. Nog twee dagen fietsen en dan zijn we in Rome. We gaan Emo nog missen.

Foto’s

1 Reactie

  1. Corry:
    19 september 2017
    In onze vakantie hebben we jullie verhalen ook gevolgd. Vandaag de laatste belevenissen gelezen. Een plezier om te doen. Het is echt geweldig wat jullie presteren.