Het einde

28 september: Perugia – Verona 

De trein vertrekt om 11:44 uur dus we kunnen nog even een rondje lopen. En koffie drinken. En nog één keertje van het magnifieke uitzicht genieten. Dan gaan we in een duizelingwekkende snelheid omlaag richting station. Daar geen roltrappen of liften, dus bagage eraf, fiets trap af en trap op en bagage halen, weer op de fiets laden en als de trein binnenkomt snel naar de voorkant lopen, want alleen daar mogen fietsen staan. We moeten drie keer overstappen, tweemaal hebben we 20 minuten overstaptijd en eenmaal slechts 9 minuten. Hopelijk rijden de treinen wel op tijd…… dat doen ze gelukkig wel maar die korte overstap was toch erg stressvol. Maar, op het nippertje hebben we het gehaald. We waren net binnen en toen vertrok hij. Om 17:32 uur waren we in Verona. Onze b&b lag gunstig en in een rustige buurt. Het werd gerund door een stevige dame uit de Oekraïne. Om de hoek bleek een vegetarisch restaurant te zitten en daar hebben we super gegeten. Daarna nog een stukje gelopen.  

29 september: Verona 

Een jaar of zeven geleden zijn we al een keer in Verona geweest, dus nu besloten we om de vier grootste kerken te bezoeken. Ooit van San Zeno gehoord? Dat blijkt een heilige te zijn die uit Afrika kwam. Hij is zeer geliefd in Verona en omstreken. De kerk is prachtig; weer simpel maar met veel oude fresco’s. In de crypte ligt zijn lichaam begraven. De kerk is opgebouwd met lagen tufsteen en baksteen zodat het een gestreept uiterlijk krijgt. Hoogtepunt is het altaarstuk van Andrea Mantegna. Daarna naar de Duomo, die van binnen in de steigers stond. Ook mooi maar weer wat meer barok. Toen naar de San Fermo. Hier is nog een onderkerk en bovenkerk. In de benedenverdieping hebben we fresco’s gezien uit 1150. Als laatste de Santa Anastasia. Ook fraai, met een schitterende fresco van Pisanello. Verder veel gelopen, want tja, het is nog steeds heerlijk weer. 

Onze laatste avond hebben we doorgebracht met iemand die Olphaert op het kendo-seminar in Amsterdam heeft ontmoet. Hij woont dicht bij Verona en had ons uitgenodigd om mee uit eten te gaan. Het was erg gezellig.  

30 september: vertrekdag, laatste dag in Italië. 

Om 10 uur moesten we de b&b verlaten, daarna koffie gedronken en op de fiets langs de Adige rivier gereden. Toen in een parkje zelf nog maar een keertje koffie gezet. Om 12 uur ergens een pizza gegeten en daarna richting station. En dan zie je weer hoe slecht Italië georganiseerd is. Nergens staat aangegeven van waar de auto-slaaptrein vertrekt, dus in de vertrekhal maar in een rij gaan staan bij een info balie om het te vragen. Blijkt zo’n vrouw geen woord Engels te spreken!!! En eigenlijk wist ze ook niet waar we heen moesten. Globaal gaf ze een richting aan en gelukkig klopte het nog redelijk. Je ziet dan een rij auto’s. Maar waar moet je je fiets afgeven? En waar moet je dan heen? Enfin, eindelijk zagen we een man met een map in zijn hand en die wist gelukkig hoe het in elkaar stak. Fiets afgeleverd, bagage meegenomen en toen twee uur wachten. In die tussentijd hebben we alle foto’s nagelopen, geselecteerd en waar nodig gecorrigeerd, dus de tijd ging snel. Om half vijf ging de fluit en vertrokken we. Een prachtige rit totdat het donker wordt. Door een dal met aan weerskanten enorme bergen. Via Trento en Bolzano, waar we 7 jaar geleden ook al eens gefietst hebben.  

1 oktober: Düsseldorf – Rotterdam 

Om zes uur gewekt met een ontbijtje en om kwart vóór acht in Düsseldorf. Het was droog en de zon scheen dus toch maar op de fiets naar Venlo. Vandaar in de Nederlandse trein naar Rotterdam en het laatste stukje op de fiets naar huis.  

Hier eindigt ons fietsavontuur naar Rome. In totaal hebben we 2.510 km gereden. Het was zwaar, soms loodzwaar, maar elke keer kwamen we toch weer op de plaats van bestemming. Dat is vooral te danken aan onze fantastische fietsen. Ze gaven geen krimp. Ondanks de vaak uitzonderlijk slechte wegen hebben we totaal geen malheur gehad. Geen lekke banden, geen spaakbreuk; niks van dat al. Onze Rohloff-naaf heeft zich ook voorbeeldig gehouden. In het begin door het stof van de droogte, daarna door de blubber na de regen. Het enige wat we moesten doen is om de paar dagen alle bouten van de fiets vastdraaien en we zijn één keer naar een fietsenwinkel geweest (die toevallig in de buurt was, want zoveel zijn we er niet tegen gekomen) omdat Olphaert speling in zijn stuur voelde. Even aangedraaid en klaar. Dan natuurlijk de gps. Zonder route is fietsen in Italië geen feest. Alles is zeer slecht aangegeven; we zaten twee keer bijna op de autostrade! Verder is het weer natuurlijk van grote invloed geweest. In Frankrijk hebben we een paar dagen met wat buitjes gehad en in Italië hebben we alleen ’s nachts flinke buien gehad. En een temperatuur van 23-25 graden fietst heel wat fijner dan 40 graden, wat het heel lang geweest is. We hebben nog steeds geen smartphone maar alleen met de I-pad is het allemaal toch goed te doen. En het bewijst dat je als vegetariër wel degelijk zo’n reis kunt maken.  

Bedankt voor jullie belangstelling en jullie vele reacties. We hebben het erg gewaardeerd.