De grote test!

Degene die de route in elkaar gezet heeft, heeft ook minutieus de dagetappes van Emo in kaart gebracht. Zo kun je ook zien waar je gaat klimmen en hoe zwaar het gaat worden. Vandaag zouden we na enkele kilometers aan de beklimming van de Col de l'Epine beginnen. Op het kaartje zag het eruit alsof we enorme steile hellingen voor de kiezen zouden krijgen. En met die papbenen van gisteren zou dat echt niet lukken. Ik had er zelfs van gedroomd......dat ik moest lopen en dat het er hartstikke druk zou zijn met vrachtwagens. Kortom, ik zag er tegenop als een berg. En Olphaert ook. Maar wat kan de werkelijkheid toch meevallen. Er was praktisch geen verkeer en het waren gelukkig geleidelijke hellingen. Weliswaar met een gemiddeld stijgingspercentage van 8 à 9% maar het was te doen. Gelukkig was het nog niet warm. Boven zagen we eindelijk de echte Alpen. Wat een fantastisch gezicht. En daarna een heerlijke afdaling door het bos. Olphaert is een echte daler maar ik vond het altijd eng, maar.....ik begin het nu ook leuk te vinden. Mits het niet al te hard gaat en de weg in behoorlijke conditie. We waren natuurlijk in no-time beneden (7 km klimmen en 10 km dalen), maar om half twaalf hadden we nog maar 25 km afgelegd. Eerst door Chambery en dan door het dal verder. Af en toe een pittig klimmetje maar meestal tamelijk vlak. Lekkere rustige weggetjes. We hebben erg leuke ontmoetingen onderweg. We kwamen hier weer een 'gezette' dame tegen op een soort racefiets die alle grote Cols al eens gereden heeft. Ze wilde natuurlijk weten waar we vandaan kwamen en waarheen we gingen. Ze vond het geweldig. 

Maar goed, probleem was dat we nergens een hotel konden vinden. Er waren er wel, maar die waren allemaal gesloten. En iedereen stuurde ons steeds verder. We hadden eigenlijk niet zo heel ver willen gaan, maar je moet toch een bed hebben. Dus maar weer verder. En raad nu eens waar we terecht zijn gekomen? In één van de mooiste streken van Frankrijk overnachten we in een Ibis Budget. Wat is er toch aan de hand in dit land? Ook deze streek loopt helemaal leeg. 50 km geleden hadden we het laatste hotel gezien. Dat verwacht je toch niet in zo'n prachtig gebied? We verlangen erg naar Italië, niet in de laatste plaats naar het eten. Maar al met al hebben we toch weer 94 km gereden. Dat is goed voor het gemiddelde, zullen we maar zeggen. 

Maar het moet gezegd, het was een fantastische fietsdag. En het is heerlijk weer, ca. 26 graden met volop zon. Morgen wordt wat meer klimmen en de dag daarop rijden we Italië binnen via de Col Mont Cenis. Eerst maar weer eens lekker bijslapen.