Verassingen, positief en negatief

13 september 2017 - San Gimignano, Italië

12 september: van Aulla naar Lucca

Toen we op het punt stonden om weg te gaan, brak er een enorme bui los. We hadden ineens niet zoveel haast meer. Om half tien was het weer droog, dus direct maar op pad. Na een paar kilometer kregen we nog een fiks buitje, maar zijn toch doorgereden, uit het dal, want even verderop scheen de zon. Het begin ging makkelijk en ineens zaten we aan ..... de zee. We hadden dit al op de beschrijving gezien, maar het was toch zeer verrassend om ineens de woeste golven te zien. Er stond een fikse westenwind die we deels mee hadden. We hebben bijna 30 km langs de boulevard gereden, maar wat een treurnis. Je hebt de Middellandse zee en dan allemaal restaurantjes, disco's en dergelijke, dan een drukke weg en dan een rij hotels - niet in de allerbeste staat. Er was zelfs een container overslag bedrijf, midden op het strand, dan heb je dus een hotel met uitzicht op......  fijne vakantie!

Daarna gelukkig weer landinwaarts en langs leuke weggetjes richting Lucca. Voordat we er waren kregen we nog twee klimmetjes voor de kiezen. De eerste was goed te doen, de tweede had gemiddeld een stijgingspercentage van 10%. Ook dat is weer gelukt. In Lucca, een hele oude stad waar (bijna) geen auto's toegestaan zijn, was het ene hotel na het andere vol. Toen maar het eerste hotel genomen waar wel plaats was. Veel te duur voor een kippenhok. We wilden hier eigenlijk twee nachten blijven, maar we besloten er toch maar 1 nacht van te maken. Na de douche hebben we nog even rondgelopen en dan heb je het ook wel gezien. Weer lekker gegeten in een restaurant waar ze zelfs een vegetarisch menu hadden! 

13 september: van Lucca naar San Gimignano

Vandaag leek gemakkelijk maar ineens was het weer bloedheet. We wilden nog even de Duomo van binnen zien, dus na het ontbijt te voet daarheen. Stond daar een bord dat toeristen daar pas om 9:30 uur naar binnen mochten. Maar de deur was open, dus wij toch naar binnen. Werden we er gewoon uit gebonjourd. Het geloof is natuurlijk wel aan tijden gebonden!!! Dan maar weer op pad. Het begin ging lekker maar toen kwam er weer een enorme klim. The lijkt wel of 10% stijgen hier de norm is.... we kregen zelfs 12 en 17% voor onze kiezen. Die laatste was niet te fietsen, dus dan maar je fiets naar boven duwen. En dat is ook geen pretje. Het is allemaal gelukt, maar het was een helse tocht. Maar......we reden wel in een ansichtkaart. Cipressen, hellingen, wijngaarden, olijfbomen, alles zie je om je heen. Fantastisch! En dan als laatste de klim naar San Gimignano. De stad met de vluchttorens, waarin de gegoede families zich terugtrokken tijdens het uitvechten van hun vetes. De torens werden een prestigeobject: wie heeft de grootste. Nu zijn er nog 14 over van de oorspronkelijke 72. De hele stad is nog Middeleeuws, zeer indrukwekkend. En wat een fenomenaal uitzicht heb je hier. Leuk hotel voor een normale prijs. Voor het eten kregen we een tip van de eigenaar van het hotel. En ja, opnieuw was het fantastisch en vegetarisch eten geen enkel probleem.

Foto’s

3 Reacties

  1. Robin:
    13 september 2017
    Ik reis in gedachten met jullie mee. Wat een avontuur en 17% dat kan je inderdaad alleen lopend/duwend doen. Wat goed dat jullie het gehaald hebben en wat een conditie zullen jullie opbouwen ook zo langzamerhand.
    En wat weer een pracht onderweg! XR
  2. Jaap:
    14 september 2017
    Vanuit Thailand: wat een heerlijk land, waar jullie nu fietsen. Daar paar keer heerlijke tijd doorgebracht, met Siena en Florence binnen hand(-auto-) bereik
  3. Kathinka&Stefan:
    17 september 2017
    San Gimignano. .... daar verkopen ze het beste ijs van de hele wereld (volgens de Italianen)
    Heerlijke plaats met idd fenomenale uitzichten.
    17%...dat is een muur! En niet te doen.